Of althans: het beginnetje dan. Want in die eerste tien minuten zet je de patronen. Ook aan de telefoon. Als mensen te lang alleen maar luisteren, nemen ze niet meer deel. Tegelijkertijd, als je dan met meerdere mensen aan de telefoon zit, is het vaak toch een beetje ongemakkelijk. Mensen praten door elkaar heen, anderen zijn juist heel stil. Het kan goed dat je dan twijfelt of iedereen überhaupt wel luistert en meedoet aan het overleg.
Via goed gekozen werkvormen kun je toch heel leuke en constructieve overleggen hebben. Omdat je zo iedereen bij het gesprek betrekt. Zoals deze:
- Eén minuut spreektijd. Stel, je bent met zijn vijven in overleg, dan kun je bijvoorbeeld even willen horen hoe iets bij iedereen is gegaan. Dan krijgt iedereen één minuut spreektijd. De eerste begint, en geeft de beurt door. Op die manier komt iedereen aan het woord en niemand praat door elkaar heen. En, een minuut is lekker bondig.
- Een aanvulzin. Hierbij kun je denken aan: mijn grootste zorg op dit moment is… Deze aanvulzin laat je mensen om de beurt afmaken. Zo’n aanvulzin is bewust gekozen zodat mensen niet uitgebreid gaan vertellen, maar direct een antwoord kunnen geven. Ook kun je dankzij zo’n aanvulzin heel erg sturen op waar je het vervolgens over gaat hebben. Je maakt eerst een rondje, weet dan wat er bij mensen het meest speelt, en kunt dan verder.
- Dilemma inbrengen. Iemand zit ergens mee, brengt dit dilemma in: ik zit hier en hier mee. Vervolgens doe je een vragenronde, waarmee je eerst even gaat verkennen. Omstebeurt kan iedereen dan één vraag stellen, die diegene die dat dilemma inbrengt, dan beantwoordt. Gewoon om het probleem wat scherper te stellen. Daarna volgt een reactieronde waarin iedereen z’n tips geeft. Mooi is dat zo iedereen betrokken is bij het dilemma.
Ga je echt chatten met collega’s in beeld, dan hebben we daar ook tips over.
